8 VI 1894, Praga — 18 VIII 1942, obóz internowania w Wülzburgu (Niemcy)

Kompozytor i pianista. Inspirował się muzyką jazzową i dadaizmem. Naziści uznali jego kompozycje za przykład „sztuki wynaturzonej”.

Urodził się 8 czerwca 1894 r. w Pradze. Edukację muzyczną rozpoczął w praskim konserwatorium pod kierunkiem Antonína Dvořáka. Studiował fortepian i kompozycję również w Wiedniu, Lipsku i w Kolonii, a wśród jego nauczycieli byli m.in. Claude Debussy i Max Reger. Inspirował się muzyką jazzową i dadaizmem, koncertował w Niemczech, we Francji i w Wielkiej Brytanii.

Walczył na froncie I wojny światowej, podczas której został ranny. Po wojnie mieszkał i pracował w Niemczech (Saarbrücken, Berlin, Drezno), a następnie w Pradze. Po dojściu nazistów do władzy, jego muzyka została zakazana. Uznano ją za przykład Entartete Kunst – „sztuki wynaturzonej”, niezgodnej z nazistowską ideologią. W Czechosłowacji zaś ze względu na swoje komunistyczne sympatie nie mógł znaleźć pracy.

Po zajęciu Pragi przez III Rzeszę grał pod różnymi pseudonimami. Złożył podanie o obywatelstwo Związku Radzieckiego, jednak został aresztowany przez Gestapo, zanim udało mu się wyjechać z kraju. W czerwcu 1941 r. został zesłany do obozu koncentracyjnego w Wülzburgu w Bawarii, gdzie zmarł w 1942 r. na gruźlicę.