11 I 1903, Witkowice (dzisiejsze Czechy) – 6 X 1944, KL Auschwitz-Birkenau

Poetka pisząca po niemiecku i czesku, autorka wierszy, piosenek, opowiadań i audycji radiowych dla dzieci. Pielęgniarka opiekująca się dziećmi w getcie w Terezinie (Theresienstadt), w którym nie przestawała tworzyć.

Urodziła się 11 stycznia 1903 r. w Witkowicach niedaleko Ostrawy (obecnie Czechy) jako Ilse Herlinger. Wcześnie zaczęła pisać opowiadania dla dzieci, które szybko zyskały popularność. W 1930 r. wyszła za mąż za Williego Webera i zamieszkała w Pradze, gdzie pisała dla dziecięcych magazynów i pracowała dla Czeskiego Radia. Celem jej twórczości było połączenie elementów tych kultur, które były bliskie jej sercu – żydowskiej, czeskiej i niemieckiej.

Podczas okupacji nazistowskiej w 1939 r. udało jej się wysłać starszego syna, Hanuša, z transportem dziecięcym (Kindertransport) do Anglii, a następnie do Szwecji pod opiekę przyjaciółki. W lutym 1942 r. Ilse, Wili ich młodszy syn, Tommy, zostali przesiedleni do getta w Terezinie (Theresienstadt), gdzie Ilse pracowała jako nocna pielęgniarka w szpitalu dziecięcym. Podczas pobytu w getcie napisała po niemiecku wiele wierszy, z czego do dwóch znamy skomponowaną przez nią muzykę.

W październiku 1944 r. jej mąż został deportowany do KL Auschwitz-Birkenau. Nie chcąc rozdzielać rodziny, Ilse wraz z Tommym dobrowolnie zgłosiła się, aby do niego dołączyć. Po przybyciu do obozu została razem z dzieckiem wysłana do komory gazowej. Willi Weber przeżył obóz i zmarł 30 lat później. Hanuš Weber przeżył wojnę i mieszkał w Szwecji. Zmarł we wrześniu 2021 r. Twórczość Ilse przez wiele lat leżała w zapomnieniu. Jej wartość doceniła Bente Kahan (kuratorka tej wystawy, „Nieukończone życia”), która – przy pełnym poparciu Hanuša – podjęła się artystycznego opracowania opowiadań i poezji Ilse.