1909 (lub 1912), Lwów – 1944, Warszawa (w powstaniu warszawskim)
Biografia
Autor pięciu rysunków odnalezionych w 1946 r. w pierwszej części Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego (Archiwum Ringelbluma). Artysta, działacz konspiracyjny i uczestnik powstania warszawskiego w 1944 r., w którym zginął. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Gdy w sierpniu 2012 r. w Galerii Kordegarda w Warszawie po raz pierwszy zaprezentowano publicznie rysunki Rozenfelda na wystawie Dziennik Getta – Rysunki. Z Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego, artysta pozostawał wówczas nieznanym z imienia żydowskim twórcą. Ekspozycja została zorganizowana przez Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma we współpracy z Narodowym Centrum Kultury w ramach obchodów 70. rocznicy rozpoczęcia likwidacji getta warszawskiego. Pięć zachowanych prac Rozenfelda, wykonanych tuszem, węglem i kredką: Punkt etapowy, Chaimek Sztarkman, Szpital po tamtej stronie, Pogrzeb wózkarzowej i Fundusz Pogrzebowy oraz opatrzonych odautorskim komentarzem przedstawia dramatyczne sceny z życia w getcie i stanowi przejmujący ślad istnienia tego żydowskiego artysty. Rysunki Rozenfelda to niepowtarzalne dokumenty, które w 1946 r. odnaleziono w pierwszej części Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego (Archiwum Ringelbluma). Dziś, dzięki badaniom Agnieszki Źółkiewskiej, której udało się zrekonstruować tożsamość artysty, wiemy o Rozenfeldzie więcej.
Beniamin (Benek) Rozenfeld urodził się w 1909 r. (lub 1912) we Lwowie. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, ponadto zajmował się malarstwem i rzeźbą. Przez pierwszy okres okupacji przebywał we Lwowie. Gdy Niemcy zajęli miasto, uciekł do Warszawy. Tam przebywał w getcie warszawskim i współpracował z konspiracyjną organizacją „Oneg Szabat” (twórcami Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego). Na zamówienie tej grupy stworzył cykl rysunków opowiadających o życiu w dzielnicy zamkniętej. Przypuszcza się, że latem 1942 r., w czasie masowych deportacji, przedostał się poza getto i ukrywał jako Jan Różyński. Równocześnie, zajmował się m.in. dostarczaniem żywności na teren getta. Jesienią 1943 r. wstąpił w szeregi Gwardii Ludowej (potem Armii Ludowej). Tam działał pod pseudonimem „Janek”. Cały czas zajmował się również pracą artystyczną.
W sierpniu 1944 r. uczestniczył w powstaniu warszawskim jako podporucznik III batalionu im. Czwartaków Armii Ludowej. Zginął prawdopodobnie 10 września 1944 r. Został pochowany w mogile zbiorowej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Dwóch jego braci przeżyło wojnę, obaj wyjechali do Izraela. Brat Edward był znanym kompozytorem, jego syn Alon Oleartchik to wszechstronnie utalentowany muzyk działający w Izraelu.
Autor pięciu rysunków odnalezionych w 1946 r. w pierwszej części Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego (Archiwum Ringelbluma). Artysta, działacz konspiracyjny i uczestnik powstania warszawskiego w 1944 r., w którym zginął. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Gdy w sierpniu 2012 r. w Galerii Kordegarda w Warszawie po raz pierwszy zaprezentowano publicznie rysunki Rozenfelda na wystawie Dziennik Getta – Rysunki. Z Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego, artysta pozostawał wówczas nieznanym z imienia żydowskim twórcą. Ekspozycja została zorganizowana przez Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma we współpracy z Narodowym Centrum Kultury w ramach obchodów 70. rocznicy rozpoczęcia likwidacji getta warszawskiego. Pięć zachowanych prac Rozenfelda, wykonanych tuszem, węglem i kredką: Punkt etapowy, Chaimek Sztarkman, Szpital po tamtej stronie, Pogrzeb wózkarzowej i Fundusz Pogrzebowy oraz opatrzonych odautorskim komentarzem przedstawia dramatyczne sceny z życia w getcie i stanowi przejmujący ślad istnienia tego żydowskiego artysty. Rysunki Rozenfelda to niepowtarzalne dokumenty, które w 1946 r. odnaleziono w pierwszej części Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego (Archiwum Ringelbluma). Dziś, dzięki badaniom Agnieszki Źółkiewskiej, której udało się zrekonstruować tożsamość artysty, wiemy o Rozenfeldzie więcej.
Beniamin (Benek) Rozenfeld urodził się w 1909 r. (lub 1912) we Lwowie. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, ponadto zajmował się malarstwem i rzeźbą. Przez pierwszy okres okupacji przebywał we Lwowie. Gdy Niemcy zajęli miasto, uciekł do Warszawy. Tam przebywał w getcie warszawskim i współpracował z konspiracyjną organizacją „Oneg Szabat” (twórcami Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego). Na zamówienie tej grupy stworzył cykl rysunków opowiadających o życiu w dzielnicy zamkniętej. Przypuszcza się, że latem 1942 r., w czasie masowych deportacji, przedostał się poza getto i ukrywał jako Jan Różyński. Równocześnie, zajmował się m.in. dostarczaniem żywności na teren getta. Jesienią 1943 r. wstąpił w szeregi Gwardii Ludowej (potem Armii Ludowej). Tam działał pod pseudonimem „Janek”. Cały czas zajmował się również pracą artystyczną.
W sierpniu 1944 r. uczestniczył w powstaniu warszawskim jako podporucznik III batalionu im. Czwartaków Armii Ludowej. Zginął prawdopodobnie 10 września 1944 r. Został pochowany w mogile zbiorowej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Dwóch jego braci przeżyło wojnę, obaj wyjechali do Izraela. Brat Edward był znanym kompozytorem, jego syn Alon Oleartchik to wszechstronnie utalentowany muzyk działający w Izraelu.
Beniamin Rozenfeld, Chaimek Sztarkman, ze zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma
Beniamin Rozenfeld, Fundusz pogrzebowy, ze zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma
Beniamin Rozenfeld, Pogrzeb wózkarzowej, ze zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma
Beniamin Rozenfeld, Punkt etapowy, ze zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma
Beniamin Rozenfeld, Szpital po tamtej stronie, ze zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma