Właścicielem materiałów graficznych jest  Muzeum Żydowskie w Pradze.

Malarka, architektka i projektantka wnętrz związana z Bauhausem. W getcie w Terezinie (Theresienstadt) organizowała lekcje rysunku dla dzieci, które stały się rodzajem terapii.

Urodziła się w 1898 r. w Wiedniu, w biednej rodzinie żydowskiej. Jej ojciec był pomocnikiem sklepikarza; matka, Karolina, zmarła w 1902 r., a jej brak mocno wpłynął na późniejsze życie Frederiki. Po ukończeniu studiów fotograficznych i zdobyciu pierwszych doświadczeń w teatrze lalkowym, podjęła naukę w wiedeńskiej Szkole Rzemiosła Artystycznego (późniejsza Wyższa Szkoła Sztuki Stosowanej), gdzie uczęszczała na lekcje rysunku prowadzone przez Franza Čižeka. Uczył ją także Johannes Itten, malarz i nauczyciel związany z Bauhausem. W 1936 r. wyszła za mąż za Pavla Brandeisa, wykwalifikowanego stolarza.

W 1942 r. została wraz z mężem przesiedlona do getta w Terezinie (Theresienstadt), gdzie pomagała w organizacji tajnych zajęć edukacyjnych dla dzieci oraz prowadziła lekcje i wykłady na temat sztuki. Postrzegała sztukę jako sposób na wyrażanie trudnych emocji, w tym szczególnie jako pomoc w zrozumieniu dziecięcych emocji. Jej sposób pracy z dziećmi wpłynął po wojnie na rozwój artterapii, czyli terapii przez sztukę.

We wrześniu 1944 r. mąż Frederiki został przewieziony do Auschwitz. Zaraz potem Frederika zgłosiła się do następnego transportu, aby dołączyć do Pavla. Mąż przeżył wojnę, ona zginęła w 1944 r.