25 V 1892, Koźle (dziś Kędzierzyn-Koźle) – 16 XII 1938, Breslau (dziś Wrocław)

Malarz, architekt i projektant wnętrz. W swojej twórczości pokazywał, komentował i upiększał codzienność mieszkańców ówczesnego Wrocławia (Breslau).

Urodził się w Koźlu, ale dzieciństwo spędził we Wrocławiu (wtedy Breslau). Uczęszczał na zajęcia z architektury i malarstwa w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu. W 1914 r. musiał przerwać naukę i został wcielony do wojska. Walczył w czasie I wojny światowej. Jego wczesne prace ekspresjonistyczne odzwierciedlają przeżycia z czasów wojennych. Po zakończeniu wojny w 1918 roku kontynuował studia pod kierunkiem m.in. Hansa Poelziga, Fryderyka Pautscha i Otto Müllera.

W 1925 r. razem z malarzem i grafikiem Isidorem Ascheimem otworzył szkołę malarstwa we Wrocławiu. Prowadził też własną pracownię. Tworzył dzieła ekspresjonistyczne oraz realistyczne, często komentujące współczesną mu rzeczywistość.  Były to portrety, sceny rodzajowe i pejzaże. Był wziętym architektem i projektantem wnętrz. Był dekoratorem wnętrz domu handlowego Rudolfa Petersdorffa (stojącego do dziś we Wrocławiu Domu Handlowego Kameleon). W 1929 r. wziął udział w wystawie mieszkaniowej WuWa (skrót powstał od niemieckich słów Wohnung und Werkraum, która oznacza przestrzeń do życia i pracy), w ramach której powstało wzorcowe osiedle, które na nowo miało ukształtować przestrzenie mieszkalne i miejsca pracy, wsparte nowoczesnymi i funkcjonalnymi rozwiązaniami technicznymi.

Po dojściu do władzy nazistów otrzymał, jak wszyscy artyści pochodzenia żydowskiego, zakaz wykonywania zawodu. Po wydarzeniach Nocy Kryształowej został aresztowany i uwięziony w KL Buchenwald. Podczas pobytu w obozie był wielokrotnie brutalnie przesłuchiwany. Po uwolnieniu powrócił do Wrocławia, ale z powodu odniesionych obrażeń i wyniszczenia organizmu zmarł 16 grudnia 1938 r. Po śmierci Heinricha część jego obrazów uratowała żona. Niektóre z nich znajdują się w zbiorach Muzeum Śląskiego w Görlitz i Muzeum Miejskiego Wrocławia.