18 VIII 1885, Warszawa — 6 VIII 1942, getto w Warszawie

Dzieła Romana Kramsztyka dostępne są w domenie publicznej.

Malarz, reprezentant nurtu nowego klasycyzmu. Jego prace już za życia wystawiane były na całym świecie. Późniejsza twórczość jest świadectwem tragedii Żydów w czasie Holokaustu.

Urodził się w Warszawie 18 sierpnia 1885 r. w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, został ochrzczony. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera, a także na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W latach 1910-1914 przebywał w Paryżu, gdzie wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich i Polskiego Towarzystwa Artystyczno-Literackiego. Jego obrazy były prezentowane na całym świecie, m.in. podczas Międzynarodowej Wystawy Sztuka i Technika w Paryżu w 1937 r. i na Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1939 r.

W 1922 r. osiadł na stałe w Paryżu, a do Polski przyjeżdżał jedynie na wakacje. Również w 1922 r. współtworzył Stowarzyszenie Artystów Polskich RYTM, reprezentujące nurt klasycyzujący. Na twórczość malarza istotny wpływ wywarły estetyka Cezanne’a i francuski postimpresjonizm. Spuścizna artysty obejmuje kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury, akty i znakomite portrety polskiej elity intelektualnej i artystycznej.

Gdy wybuchła II wojna światowa, malarz akurat spędzał w Polsce wakacje. Mimo iż judaizm był mu obcy, ale urodził się w rodzinie żydowskiej, wraz z innymi Żydami został przesiedlony do warszawskiego getta. Zginął w pierwszych dniach likwidacji getta. Został rozstrzelany na ulicy 6 sierpnia 1942 r.